Dzień 2 z Faustyną: Duchowe przyprawy kobiecego serca – Pokój serca w chaosie
- Beata
- 11 paź
- 6 minut(y) czytania
Zaktualizowano: 3 godziny temu
🌸 Duchowe przyprawy kobiecego serca – Dzień 2 domowych mini - rekolekcji z Faustyną: Pokój serca w chaosie
Dzisiaj zatrzymamy się na pokoju serca w chaosie. Dialog z Faustyną to nie moje marzenie i sama wyobraźnia, ale świętych obcowanie - rzeczywistość dostępna każdej duszy, która pragnie ukojenia. To możliwość rozmowy - modlitwy wstawienniczej, opieki, pouczenia. Iluż świętych to praktykowało.
Dla Boga najważniejsze jest pragnienie serca, intencja, zaproszenie Go i pełne zaufanie, że zrobi wszystko lepiej niż możemy sobie wyobrazić. Jezus nie przychodzi z pokojem w huku wodospadów, lecz w cichym powiewie wiatru, który koi skołatane serce. Jest Gentelmanem i kiedy puka do drzwi, a ty nie otwierasz, On cierpliwie czeka... i znowu puka. Albo wybiega jak Ojciec syna marnotrawnego i oczekuje. Faustyna zawsze wołała Go na pomoc - "Moc w słabości..." - pamiętała o tym.
„Jezu mój, pomimo Twych łask jednak czuję i widzę całą nędzę swoją. Zaczynam dzień walką i kończę go walką, zaledwie się uprzątnę z jedną trudnością, to na jej miejsce powstaje dziesięć do zwalczenia, ale nie martwię się tym, bo wiem dobrze, że to jest czas walki, a nie pokoju.
Dalej Faustyna opowiada jak sobie radzi w takich przeciwnościach. Zna siebie na tyle dobrze, że wie, że aby pokonać własne skłonności do złego musi czuwać i ufać łasce Bożej więcejej niż sobie.
Ona przyjmuje postawę małego dziecka zdanego wyłącznie na dobroć Ojca. Dlatego w największych przeciwnościach nie traci wewnętrznego spokoju I nie daje się wytrącić z równowagi. Nie daje się sprowokować, bo jest mocno zakotwiczona w cierpliwości, która "daje moc duszy."
Każde spotkanie na modlitwie jest dla niej źródłem głębokiego spokoju i odwagi. A jedyna jej obawą jest,
"aby nie zasmucić Jezusa.”
Faustyna, żyjąc wśród nieustannych prób, choroby, oschłości i niezrozumienia, uczy, że prawdziwy pokój nie rodzi się z braku trudności, ale z obecności Boga pośród nich. W podobny sposób tłumaczy to Bóg Alicji Lenczewskiej:
„Dziecko Moje, jeśli w twoim umyśle jest zgiełk myśli i w twoim sercu nawałnica emocji, to walcz z tym przez aktywność modlitwy z użyciem słów i żarliwości wielbienia, dziękczynienia, zwłaszcza za trud i cierpienie.
Dziękować za przeciwności! Kto z nas w tych czasach ma taką odwagę i zaufanie? Po długim czasie "trawienia" podobnych słów, myślę, że chodzi tu o poznanie siebie, wytrwałość i dążenie do świętości. To tak w skrócie. To, jak reagujemy w trudnych, prowokujących sytuacjach najpierw mówi o nas samych, o stanie serca, z którego wydobywamy na zewnątrz lub parafrazując - odzwierciedlamy.
Dlatego takie sytuacje potrzebne są dotąd aż wyszlifujemy perłę danej cnoty, a potem będzie nastepna i następna. Chyba, że utkniemy na tej jednej we własnej samodzielności lub po prostu braku samoświadomosci i zrozumienia tej całej zależności. Do takiej pracy nad sobą potrzebne jest zapatrzenie w Jezusa - zatrzymanie na chwilę, by Mu podziekować... ach po prostu być z Nim w relacji, a On się wszystkim zajmie, jak Józef Maryją - miłości i miłosierdzia.
Postawa dziecka, które mówi rodzicom z radością "Kocham cię" nie oczekując niczego. Ważna jest obecność... Tak mi się przyponiała jedna z córek. Kiedy miała 6 lat, przybiegała do mnie czesto z wyznaniem miłości i ja jej tym samym odpowiadałam. Tylko spojrzała mi w oczy. Powiedziała "kocham cię." To samo usłyszała ode mnie i odbiegała do zabawy.
Trwaj w ciszy zachwytu, by nie uronić nic ze świętości tej chwili łaski, jaka jest ci dana. To największa łaska I najbardziej wzniosły stan twej duszy zatopionej we Mnie, który ma opromieniać czas, jaki nastanie potem, gdy powrócisz na zewnątrz za pośrednictwem zmysłów i umysłu.” (ALS #367)
Każda siostra w klasztorze inaczej doświadczała obecności Boga i to samo dotyczy każdej z nas. W Dzienniczku Faustyna zapisała słowa Jezusa:
„Ucisz serce swoje i patrz z wiarą w Moje Miłosierdzie” (Dz. 1486)
Te słowa to klucz do duchowego pokoju: spojrzenie pełne wiary i ufności, nawet gdy wszystko w nas krzyczy i nie ma w umyśle tej szczeliny na Światło. Dlatego powrót do uważności może bardzo pomóc - to jest jeden z tych kroków nawracania się, czyli zmiany myślenia.
Pokój serca to łaska, którą Jezus daje tym, którzy pozwalają się poprowadzić. On sam zapewnia w Księdze Powtórzonego Prawa 31,6:
„Bądźcie mocni i dzielni, nie lękajcie się i nie bójcie, bo Pan, twój Bóg, idzie z tobą; nie opuści cię ani nie porzuci.”
Nawet jeśli chaos zewnętrzny czy wewnętrzny nie znika, On jest w jego centrum, przynosząc światło i łagodność.
W milczeniu serca, które Faustyna nazywała mieczem walki duchowej (Dz. 477), dusza odnajduje swoją prawdziwą tożsamość – w cichej, głębokiej obecności Miłosierdzia.
W drugim dniu naszej duchowej podróży zapraszam Cię do odkrycia mocy melisy i lawendy – ziół, które uczą, jak uciszyć wewnętrzny hałas i odnaleźć przestrzeń, w której mówi Bóg.
Zioła na dziś: melisa i lawenda – ukojenie, jasność, pokój
Melisa – roślina wyciszenia i zaufania. Kiedy świat przyspiesza, a serce gubi rytm, melisa pomaga zwolnić. Jej delikatny, cytrusowy aromat przynosi ukojenie i przypomina, że Bóg działa w ciszy. W ziołolecznictwie melisa używana jest do łagodzenia napięcia nerwowego. Wspiera sen i trawienie, działa uspokajająco. W kuchni najlepiej smakuje na świeżo jako napar lub dodatek do letnich lemoniad, deserów i sałatek z owocami.
To zioło, które uczy, że nie wszystko trzeba naprawiać – czasem wystarczy odpocząć w Bożym pokoju.
Lawenda – kwiat pokoju i jasności. Jej zapach koi zmysły, oczyszcza przestrzeń i myśli. Działa rozluźniająco, łagodzi bóle głowy i napięcia mięśni. W kuchni nadaje wypiekom i herbatom subtelny, kwiatowy aromat. W ziołolecznictwie stosowana jest na stres, bezsenność i lęk. Kilka kropel olejku lawendowego na poduszkę przynosi spokojny sen i poczucie bezpieczeństwa – jakby ktoś szeptał: „Jestem przy tobie.”
Razem – melisa i lawenda tworzą duet ukojenia. Łączą serce i umysł w jeden spokojny rytm, pomagają zasnąć z ufnością, że jutro też będzie w rękach Boga. Ich wspólny zapach to jak modlitwa bez słów – delikatna, cicha, a jednak głęboka. To jak rozesłanie apostołów i uczniów - po dwóch.
🌸 Rano: Wejście w dzień z Faustyną - pokój serca w chaosie
„Panie, przynieś pokój do mojego chaosu. Naucz mnie słuchać Twojego głosu wśród tysiąca innych.”
Faustyna mówi:
„Milczenie jest mieczem w walce duchowej…” (Dz. 477)
🌸 Rytm dnia: Łagodność i ufność
Masz prawo nie wiedzieć, mieć wątpliwości i gubić się w życiu. Masz prawo być zmęczona, nie dawać sobie rady od razu ze wszystkim. Masz prawo krzyczeć, odczuwać frustrację, smutek, gniew. To naturalne reakcje człowieka.
Ale - jak długo możesz żyć na takim prawie? Jeśli złamiesz rękę lub skacze ci cukier, idziesz do lekarza, robisz badania, szukasz pomocy i rozwiązania. A jak już ją uzyskasz, to do ciebie należy wybór, co zrobisz z tymi zaleceniami. To samo dotyczy złamanego serca i rozkołatanych emocji. Czy siedzisz w swoich ranach, czy szukasz rozwiązania i.. najważniejsze, jeśli szukasz, to gdzie?
Masz dostęp do pokoju, który nie zależy od tego, co się dzieje na zewnątrz. Ten spokój jest jak źródło w sercu, którego nikt nie może ci odebrać. Nie trzeba go „wypracować” w emocjach ani czekać, aż wszystko się ułoży. Jest dostępny w każdej chwili, jeśli tylko pozwolisz sobie na zatrzymanie i otwarcie serca. Bo Bóg, który leczy rany mieszka w tym złamanym sercu. Dlaczego to jest tak trudne do doświadczenia?
Bo nikt nas nie nauczył regulacji emocji — czyli umiejętności rozpoznawania, nazywania i kierowania swoimi uczuciami tak, żeby nie panowały nad nami.
Większość ludzi dorasta w świecie, gdzie trzeba „trzymać fason”, „nie okazywać słabości” albo „natychmiast wiedzieć, co robić”.
Regulacja emocji to po prostu:
zauważenie, co czujesz, bez oceniania siebie,
nazwanie tego (zmęczona, zła, przestraszona, smutna),
oddech, przerwa, chwila obserwacji,
świadomy wybór reakcji — zamiast automatycznej eksplozji lub tłumienia emocji.
zaproszenie Jezusa: Jezu, ufam Tobie. Jezu, ty się tym zajmij. Twoja Moc w mojej słabości się doskonali. Ofiaruję Ci moje cierpienie i dziękuję za wszystkie błogosławieństwa, a szczególnie za te trudne, które mnie tak poruszają.
Dzięki temu uczymy się, że pokój nie zależy od okoliczności, tylko od świadomości, że możemy w każdej chwili wrócić do źródła spokoju w sobie. To jest klucz do prawdziwej wewnętrznej wolności.
Melisa przypomina: Nie musisz działać, by być kochana.
Lawenda szepcze: Czasem największą modlitwą jest spokojne milczenie. Trwanie w skupieniu.
🌸 Ćwiczenie – Ziołowy dziennik duszy:
Zaparz dzisiaj napar z melisy i lawendy. Jak możesz, to ze świeżych gałązek, po jednej na szklankę czy raczej kybek. Zanotuj w dzienniku:
1. Gdzie dziś czujesz największy chaos?
2. Który głos w tobie najgłośniej krzyczy – a który naprawdę prowadzi?
3. Jak możesz dziś praktykować pokój w małych rzeczach?
🌸 Wieczorna medytacja – Pokój w duszy
„Bo Bóg nie jest Bogiem zamieszania, lecz pokoju.” (1 Kor 14,33)
Pomyśl, co dziś próbowało zaburzyć twój pokój.
Oddaj to Bogu słowami Faustyny: „Jezu, ufam Tobie.”
🌸 Modlitwa na noc:
„Dopomóż mi, Panie … aby serce moje było miłosierne, bym czuła ze wszystkimi cierpieniami bliźnich … i niech odpocznie miłosierdzie Twoje we mnie.” (Dz. 163)
Jezu, ufam Tobie, Jezu, kocham Cię!
W miłosierdziu Swoim nie opuszczaj mnie!
Jezu, ufam Tobie, Jezu, kocham Cię!
Do Swojego serca mocno przytul mnie!
Jezu cichy i pokornego serca,
ucz mnie Twojego pokoju.
Niech moje serce odpoczywa w Tobie,
nawet wtedy, gdy świat krzyczy.
Przyjdź jak melisa – uspokajająco.
Jak lawenda – delikatnie i wiernie.
Amen.
🌸 Puzzle na koniec dnia (do przemyślenia):
Słowa-światełka
Zapisz te słowa na małych karteczkach.
Wieczorem wybierz jedno – to, które „świeci” dziś najmocniej – i połóż obok łóżka.
Niech będzie Twoim światłem nocy, jednym słowem, które zabierasz w sen.
„pokój”
„chaos”
„melisa”
„lawenda”
„cisza”
„modlitwa”
„zaufanie”
„delikatność”
„głębia”
„obecność”
🌸 Jak chcesz, to udostępnij ten dzień komuś, kto dziś potrzebuje duchowego oddechu i łagodnego prowadzenia.
Like.💛 Share.🌸 Leave a comment.💛
Komentarze