PRZYGOTOWANIE DO KONSEKRACJI NA ZWYCIĘSTWO NIEPOKALANEGO SERCA MARYI
PRZESŁANIE:
„Pamiętaj o tym mój drogi aniele, prawdziwe nabożeństwo do Mojego Niepokalanego Serca jest wewnętrzne, to znaczy pochodzi tylko z twojego serca i jest kultywowane w duszy.
W doskonałości konsekracji jest dziecięca ufność do Mnie, Twojej Matki.
Ta ufność sprawia, że dusza twoja z wielką prostotą, ufnością i czułością szuka wszelkich zasobów w Moim Niepokalanym Sercu .
Będziesz Mnie błagał w każdym czasie, w każdym miejscu i ponad wszystko - w swoich wątpliwościach, abyś mógł zostać oświecony, kiedy błądzisz:
abyś mógł zostać sprowadzony z powrotem na właściwą ścieżkę,
w swoich pokusach, aby cię wspierać,
w swoich słabościach, abyś był wzmocniony,
w każdym upadku, zniechęceniiu, abym mogła cię podnieść,
abym cię pocieszała w krzyżach, trudach i uciskach życia,
abym mogła objąć cię odważnie, przyjąć i zaakceptować we wszelkich trudnościach i wsztrząsach życiowych.
Te chwile są wam dane dzięki głębokiej Miłości Mojego Serca dla was.
Przyjdź mój drogi, otwórz drzwi twojego serca i przyjmij łaskę z nieba.
Otwórz swoje serce i pozwól Duchowi Świętemu napełnić cię i przeniknąć całkowicie.
Wyciągnij ręce i wystaw serce na pragnienia Jego Majestatycznego dotyku.”
3-6-93
WSKAZÓWKA:
W centrum panowania Dwóch Najświętszych Serc znajduje się Boski Akt Odkupienia. Ten akt jest jedynym celem Ich jedności.
Kiedy Duch Święty wchodzi do serca, przychodzi On jako Boski Duch jedności.
Tak więc, kiedy wzajemne przyciąganie następuje jednocześnie, także w naszym własnym sercu, wtedy Dwa Serca, Jezusa i Maryi, łączą się, a ich zjednoczenie przynosi Akt Odkupienia i Współodkupienia. To jest prawdziwy cel konsekracji.
Konsekracja ma przygotować serce na przyjęcie Jezusa poprzez Ducha Świętego i w tym samym ożywieniu łączy jednocześnie współodkupieńcze moce Jezusa i Maryi.
To właśnie sprawia, że dusza jest płodna. W jedności Dwóch Serc przychodzi zjednoczenie z naszymi własnymi sercami; powstaje bardzo szczególna jedność trzech.
KIERUNEK:
Wyjaśnijmy, co oznacza samotność czyli pustynia serca.
Polega ona na wyrzuceniu z duszy wszelkiego uczucia, które nie jest przeznaczone wyłącznie dla Boga. Serce ukierunkowane jest na szukanie we wszystkich naszych działaniach wyłącznie Boga, by zadowolić Jego Najświętsze Serce.
W gruncie rzeczy samotność serca oznacza, że możesz powiedzieć ze szczerością: "mój Boże, pragnę tylko Ciebie i nikogo więcej.
Powinniśmy pozostać oderwani od wszystkiego, szukając Go w samotności, ciszy, a odnajdziemy Jego Serce w obfitości.
Boga nie można szukać i nie można Go znaleźć, jeśli nie jest poznany przez duszę.
Serce zajęte uczuciami tego świata nie może w czysty sposób odbijać Jego Boskiego Światła.
Dusza, która chce ujrzeć Boga, musi usunąć świat.
Dusza, która pragnie zjednoczyć się z Bogiem, musi się wycofać do serca, które jest otwarte i nastawione jedynie na Niego.
ROZWAŻANIE:
O Niepokalane Serce Maryi, prowadź moje serce, aby we wszystkim i ponad wszystko znalazło tylko Boga, a odpoczywało tylko wtedy, gdy osiągnie pustynię serca. Spraw, aby w mojej konsekracji, moje serce szukało pustyni w cichości Jego pokoju. Niech ogień Ducha Świętego wypali w głębokościach mojego serca wszystkie uczucia do świata. O Maryjo, moja Mamo i moja ucieczko, uproś mi łaskę samotności serca.
Comments