PRZYGOTOWANIE DO KONSEKRACJI NA ZWYCIĘSTWO NIEPOKALANEGO SERCA MARYI
DZIEŃ 33, marzec 23
WIADOMOŚĆ:
„Mój Aniele, pragnę prosić moje dzieci, zanim rozpoczną swój Akt Konsekracji, zanim wypowiedzą pierwsze słowo zawierzenia ich serc, aby zbadały swoje wewnętrzne motywy.
To zjednoczenie naszych serc powstaje z czystego daru miłości.
Jeśli to nie jest motywem, dusza musi się zatrzymać, skupić się i zacząć dopiero wtedy, gdy ogarnie ją miłość do mojego Niepokalanego Serca."
Matko, czy nasza konsekracja jest aktem miłości tylko do Ciebie?
„To jest prawdziwy akt konsekracji. Wymiana serc jest całkowitym zawierzeniem miłości Mnie i Mojej miłości do ciebie. Jedynym darem od Boga Ojca jest Miłość.
Z miłości pochodzi wszystko inne. Nie możesz rozwijać się w tym akcie bez fundamentu miłości."
Rozumiem Matko.
„Mój Aniele, mając to w centrum twego serca, mogę pociągnąć każde serce na jego drodze do mojego Syna”.
Matko, czy pragniesz, aby dusza zbliżała się do Ciebie tylko z tego powodu?
„Tak mój aniele, zaczynam dzisiaj przygotowywać motywację dla serc, które mają być konsekrowane”.
3-15-93
PRZEWODNICTWO:
Całkowitym celem wszystkiego jest doprowadzenie każdej duszy z powrotem do jej pierwotnego zamierzonego stanu jako bezgrzesznej przed Bogiem, tak jak stworzył ją od początku.
Jeśli celem nieba jest doprowadzenie duszy z powrotem do doskonałości, dla której została stworzona, poświęcenie musi być zrealizowane jako akt w tym samym celu.
Pierwotnym planem Boga Ojca, kiedy posłał Swojego Syna na ziemię było przywrócenie wszystkich dusz do oryginalnego stanu, dlatego każdy akt konsekracji powinien mieć ten sam cel.
Konsekracja zatem zawierałaby wszystkie odkupieńcze cechy, które byłyby obecne w Matce Bożej. Jest to droga, która pozwala Jej wypełnić Swoją rolę współodkupicielki i w jedności z Jezusem wnosi Jego odkupieńcze cechy w prawdziwy cel konsekracji.
KIERUNEK:
We wszystkich naszych działaniach, aby sprawić radość Bogu, odnajdziemy następujące znaki. Wtedy będziemy mogli wiedzieć, czy zostały one wykonane naprawdę dla samego Boga:
Po pierwsze, jeśli twoje zadanie nie zakończyło się sukcesem, nie jesteś zaniepokojony, ale pozostajesz tak spokojny, jakbyś osiągnął swój cel.
Po drugie, radujesz się dobrem uczynionym przez innych, tak jakbyś sam je uczynił. Dusza, która nie szuka niczego poza Wolą Bożą, nie dba o to, czy coś jest wykonane przez kogoś innego, czy przez nią samą.
Po trzecie, nie pragnąć jednego zadania bardziej niż drugiego, ale zadowalać się tym, co jest dane.
Po czwarte, w swoich dobrych uczynkach nie pragniesz dziękczynienia ani uznania, ale chcesz pozostać, nawet gdy jesteś maltretowany, w tym samym spokoju umysłu, usatysfakcjonowany, że sprawiłeś radość Bogu.
Po piąte, w mgnieniu oka oddasz swoje zadanie pod opiekę innej osoby, widząc, że ona tego pragnie nie zakłócając swego spokoju.
To dzięki tym wskazówkom możemy dać pokój naszej duszy i przynieść Bogu największą chwałę.
MEDYTACJA:
O Niepokalane Serce Maryi, udziel w konsekracji mojej duszy Tobie łaskę, aby we wszystkich swoich czynach zachowywała spokój i ciszę.
Nie pozwól, aby moje własne pragnienia zaciemniały bogactwo ich zbioru. Modlę się, aby nigdy nie dążyć do własnych celów w moich zadaniach, ale aby doprowadzić Twój Triumf do jego spełnienia.
Daj mojej duszy łaskę przyjęcia mojego zadania i wypełnienia go z miłości do Boga.
W moim TAK, pozwól mi oddać Mu całą moją przeszłość, teraźniejszość, przyszłość, radości i smutki, modlitwy i ofiary, wszystko, czym jestem i wszystko, czym Ojciec ukształtuje mnie, abym się stała.
Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według [Jego] zamiaru.
RZYMIAN 8,28
ความคิดเห็น